Μπορεί να είμαστε άριστοι γνώστες των πιο προχωρημένων τεχνικών θεραπείας. Μπορεί να έχουμε και ταλέντο στη θεραπευτική διαδικασία. Δύσκολα όμως θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε ουσιαστικά έναν άνθρωπο, αν δεν προσεγγίσουμε με αγάπη και σεβασμό το σώμα, το πνεύμα και την ψυχή του. Γιατί ο οργανισμός είναι τρισυπόστατος και για να υπάρξει ουσιαστική θεραπεία , πρέπει και τα τρία συστατικά του είναι του, να θεραπευτούν και να ισορροπήσουν.
Επίσης, καλό είναι να μην ξεχνάμε, ότι δεν μπορούμε να θεραπεύσουμε κανέναν, αν εκείνος δεν θέλει να θεραπευτεί. Η θεραπεία πηγάζει μέσα από τον άνθρωπο. Οποιοσδήποτε εξωτερικός παράγοντας μπορεί να διευκολύνει τη θεραπεία, ή να κατευθύνει τη θεραπεία, ή να προτείνει έναν δρόμο θεραπείας, αλλά δεν μπορεί να θεραπεύσει. Γι’ αυτό δεν είναι φρόνιμο, όσοι εργαζόμαστε στη θεραπευτική διαδικασία, να αυτοαποκαλούμαστε θεραπευτές. Γιατί θεραπευτές δεν είμαστε, αφού η θεραπεία δεν πηγάζει από μας. Είμαστε μόνο συνοδοί θεραπείας.
Πώς προσεγγίζουμε το σώμα
Το υλικό σώμα του ανθρώπου είναι από μόνο του ένας ολοκληρωμένος οργανισμός. Έχει τη λογική, την άποψή του και τις δικές του επιδιώξεις. Συχνά δίνει σημάδια για το τι θέλει, τι επιθυμεί και προειδοποιεί με ήπιο τρόπο στην αρχή και όσο το αγνοούμε με πιο έντονο τρόπο, για ό,τι κάνουμε εναντίον του. Αν το αγνοήσουμε παντελώς, αποφασίζει ότι δεν έχει λόγο να συντηρεί την ύπαρξή του και αρχίζει να αυτοκαταστρέφεται (εκφυλιστικές νόσοι). Μπορεί να κινητοποιήσει διαδικασίες αυτοκαταστροφής και κατόπιν συνειδητής ή ασυνείδητης απόφασης της ψυχής ή του πνεύματος, αν κρίνουν ότι αυτός ο υλικός φορέας, δεν εξυπηρετεί το σχέδιο ανάπτυξής τους. Όπως και νάχει, η τριαδικότητα είναι κι εδώ παρούσα: Σώμα πνεύμα και ψυχή, απαρτίζουν την ύπαρξη τελικά και όταν εργαζόμαστε μ’ ένα σώμα, ή πάνω σ’ ένα σώμα, εργαζόμαστε και πάνω στο ενεργειακό του κομμάτι, το πνεύμα και την ψυχή, είτε το θέλουμε, είτε όχι, είτε το συνειδητοποιούμε, είτε όχι.
Κάθε άνθρωπος, αποτελεί ένα μεγαλειώδες δημιούργημα και είναι και ο ίδιος ένας δημιουργός, ιδιότητα που αποτελεί φυσικό χαρακτηριστικό, χαρισμένο από το Δημιουργό του. Γ’ αυτούς τους λόγους, οφείλουμε να προσεγγίζουμε με αγάπη, με δέος και σεβασμό κάθε σώμα και πάντα, με την αποδοχή και τη συγκατάβαση που αξίζει, να πλησιάζουμε κάθε ζωντανό οργανισμό, που για κάποιο λόγο έχει χάσει, ή τείνει να χάσει, το αγαθό της υγείας του και να τον συντροφεύσουμε στην πορεία του, να στηρίξουμε την προσπάθειά του να αυτοθεραπευτεί, προσφέροντάς του από την γνώση μας, την κατανόηση, την ενθάρρυνση και τα εργαλεία που χρειάζεται.
Ναι, η θεραπεία είναι στην ουσία, αυτοθεραπεία. Δεν υπάρχει θεραπεία, δεν μπορεί να επιτευχθεί θεραπεία, χωρίς τη θέληση και την ενεργό συμμετοχή του πάσχοντα. Κι αν υπάρξει, θα είναι παροδική, δίχως βάθος, χωρίς διάρκεια και χωρίς ταυτόχρονη ψυχολογική και συναισθηματική ανακούφιση. Γιατί η θεραπεία πρέπει να διαπερνά και τα τρία στοιχεία της ύπαρξης και το πνεύμα και την ψυχή δηλαδή, για να είναι μόνιμη κι όχι μόνο το σώμα. Άλλωστε, κάθε αρρώστια, κάθε ιατρική κατάσταση, πρώτα αρχίζει με διαταραχή της ενεργειακής κατάστασης του ανθρώπου και μετά εμφανίζει συμπτώματα σε υλικό επίπεδο. Για να έχουμε λοιπόν, ένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, απαιτείται να «κλειδώσουμε» τη θεραπεία σε ενεργειακό επίπεδο, βασικά.
Έχουμε λοιπόν μπροστά μας έναν άνθρωπο που ζητά τη βοήθειά μας. Έναν άνθρωπο που μπορεί να γνωρίζουμε, ή και να μη γνωρίζουμε. Αν είμαστε επαγγελματίες, συνήθως είναι ένας άνθρωπος που δε γνωρίζουμε. Κι όταν λέω «δε γνωρίζουμε», εννοώ ότι δεν ξέρουμε την ψυχή, τις ιδιαίτερες σκέψεις, την προαίρεσή του, τις τάσεις του. Είναι άραγε ένας άνθρωπος με θετική σκέψη, με αγαθή προαίρεση, με αγάπη για τη ζωή, ή η βασική του τάση ρέπει προς το κακό, προς την εκδικητικότητα, ή ακόμη και το μίσος;
Είναι αδύνατον, όταν καλείται κανείς να εργαστεί με κάποιον, να μην αλληλεπιδράσει μαζί του σε κάποιο επίπεδο. Οπότε, είναι πάντα πιθανό να έλξει ενεργειακά, θετικά ή αρνητικά στοιχεία, χωρίς να το επιδιώξει συνειδητά, στοιχεία που αργότερα μπορεί να μπερδευτούν στις δικές του σκέψεις και να τον επηρεάσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, χωρίς να το έχει επιδιώξει.
Για όλους αυτούς τους λόγους, πριν βρεθούμε απέναντι στον ασθενή μας, πρέπει να δημιουργήσουμε για τον εαυτό μας μια κάψουλα προστασίας της ενέργειάς μας από έξωθεν καλόπιστες ή κακόβουλες επιρροές, ώστε να μην εξαντλούμαστε σε κάθε θεραπευτική συνεδρία. Αυτή η τακτική, προφυλάσσει παράλληλα το θεραπευόμενό μας, από το να μπούμε σε πειρασμό να «αυθαδιάσουμε», ή να διαχειριστούμε αλαζονικά την επιρροή μας πάνω του, τείνοντας να του προκαλέσουμε εξάρτηση από τις υπηρεσίες μας, ή και από μας τους ίδιους. Οι άνθρωποι, έχουμε γενικά, την τάση να αρεσκόμαστε στο να ασκούμε επιρροή και μας συνεπαίρνει η πιθανότητα να θεωρούμαστε αυθεντίες της θεραπευτικής και να έχουμε ακολούθους.
Αυτά τα συναισθήματα και οι τάσεις, πρέπει να μένουν έξω, μακριά από το χώρο της συνεδρίας (όπου διενεργείται η θεραπεία), γιατί μόνο προβλήματα δημιουργούν.
Βήμα 1ο
Έτσι λοιπόν, πριν βρεθούμε στο ραντεβού μας ή πριν αρχίσουμε την ημέρα εργασίας, μένουμε για λίγο με τον εαυτό μας, κλείνουμε τα μάτια, συγκεντρωνόμαστε στο κέντρο της ύπαρξής μας, ζητάμε τη βοήθεια των ενεργειακών μας βοηθών, αν έχουμε, ώστε να διεκπεραιώσουμε την επικείμενη εργασία μας με ακεραιότητα, σεβασμό, αγάπη και συγκατάβαση προς τους ανθρώπους που θα μας εμπιστευθούν και μετά, οραματιζόμαστε το σχηματισμό μιας ενεργειακής κάψουλας προστασίας που καλύπτει όλη μας την ύπαρξη, σε χρώμα που αντιπροσωπεύει για μας την έννοια της αμφίδρομης προστασίας. Συνήθως σιέλ, σιέλ-λιλά, απλό ή ιριδίζον, ή ιριδίζον λευκό, ή ό,τι άλλο μας εμπνέει. Ελέγχουμε την περίμετρο οραματιζόμενοι μια ενεργειακή χορδή που μπορεί να κινείται γύρω από την κάψουλα επιβλέποντας την ακεραιότητά της. Όταν μπορέσουμε να το οραματιστούμε ξεκάθαρα, δίνουμε εντολή να παραμείνει αυτή η προστασία μέχρι εμείς να την αναιρέσουμε (ανακαλέσουμε). Σιγουρευόμαστε για την εδραίωση της προστασίας μας και μετά ανοίγουμε τα μάτια μας και μπαίνουμε στο χώρο της εργασίας μας.
Βήμα 2ο
Πριν βρεθούμε με τον θεραπευόμενο, δημιουργούμε μια γείωση για την ενέργειά μας, ώστε να σιγουρευτούμε ότι θα αποφύγουμε κάθε διαταραχή:
Στεκόμαστε, ή καθόμαστε με τα πέλματά μας κολλημένα στο πάτωμα σε όλη τους την έκταση (αν δουλεύουμε χωρίς να φοράμε παπούτσια, ακόμη καλύτερα). Οραματιζόμαστε την ενέργεια του σώματός μας σ’ όλη της την έκταση: Πώς διατρέχει το σώμα σας και πώς απλώνεται γύρω μας. Εντοπίζουμε τον κάθετο ενεργειακό άξονα που διαπερνά το σώμα μας μέχρι τα πέλματα και επεκτείνεται στο άλλο άκρο του πάνω από την κορυφή του κεφαλιού μας ως την Πηγή της Ζωής και οραματιζόμαστε την προέκτασή του κάτω από τα πέλματά μας, σαν καρφιά που τρυπούν το έδαφος και προεκτείνονται μέχρι το κέντρο της γης, συνδέοντάς μας με το γήινο ηλεκτρομαγνητικό πυρήνα, ώστε να παραμείνουμε ακλόνητοι κατά τη διάρκεια της θεραπείας στη δική σας ισορροπία, ανεπηρέαστοι από την τάση των θεραπευομένων να μας αποδιοργανώνουν ενεργειακά.
Βήμα 3ο
Όταν βρεθούμε μαζί με τον θεραπευόμενο και πριν ξεκινήσουμε τη θεραπευτική διαδικασία, σε ό,τι κι αν συνίσταται αυτό, ζητάμε από κείνον να σταθεί ή να καθίσει μπροστά μας, να κλείσει τα μάτια του και να μας δώσει νοερά την άδεια να εργαστούμε πάνω του.
Μετά, ζητάμε κι εμείς νοερά άδεια από το σώμα του ασθενή μας, να το προσεγγίσουμε και να του προσφέρουμε τη βοήθειά σας. Περιμένουμε, μέχρι να νοιώσουμε ότι μας αποδέχεται. Εσείς που εφαρμόζετε θεραπευτικό μασάζ, μπορείτε το 2ο και 3ο βήμα να τα κάνετε όταν ο ασθενής σας ξαπλώσει στο κρεβάτι του μασάζ. Εκεί, αρχικά του ζητάτε να κλείσει για λίγο τα μάτια του, να πάρει 2-3 βαθιές εισπνοές και να νοιώσει πώς το σώμα του χαλαρώνει πάνω στο κρεβάτι του μασάζ. Κατόπιν προχωράτε στα βήματα 2ο και 3ο .
Το σώμα δεν το ξεγελάς. Η χωρίς άδεια προσέγγιση, ερμηνεύεται από το σώμα σαν βιασμός ή απόπειρα βιασμού.
Τώρα είστε έτοιμοι να ξεκινήσετε τη συνεδρία σας.
Στη διάρκεια της συνεδρίας
Στη διάρκεια της συνεδρίας οφείλουμε να προσφέρουμε ολόψυχα πρόσβαση στη θεραπεία, χωρίς να σκεφτόμαστε άλλα ζητήματα έξω απ’ αυτό που κάνουμε, χωρίς να σκεφτόμαστε την αμοιβή ή το επόμενο ραντεβού μας και προπαντός, χωρίς να μιλάμε, παρά μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητο για να καθοδηγούμε στους χειρισμούς και πάνω απ’ όλα, με το κινητό μας τηλέφωνο ΚΛΕΙΣΤΟ.
Το ιδανικό θα είναι να έχετε και οι δύο τα τηλέφωνά σας εκτός λειτουργίας. Η θεραπευτική διαδικασία, είναι σαν μια προσευχή. Κάθε θόρυβος, κάθε περισπασμός πριν την ολοκλήρωσή της, μπορεί να ακυρώσει σε μικρό ή μεγάλο βαθμό τα οφέλη της. Αντίθετα, λίγη χαλαρωτική μουσική, σε ευχάριστη ένταση, μπορεί να αυξήσει τα οφέλη της θεραπευτικής συνεδρίας, συμβάλλοντας στη βαθύτερη επίδρασή της.
Μπορεί να ξεγελάσεις εύκολα το νου, αλλά το σώμα δεν το ξεγελάς. Αν κρίνει ότι δεν είσαι ειλικρινά δοσμένος στη θεραπευτική διαδικασία, δεν θα ανταποκριθεί, ή δεν θα ανταποκριθεί όσο θα έπρεπε, ή όσο θα μπορούσε. Το να ανοίγουμε ατέλειωτες, άσχετες πολλές φορές συζητήσεις, κατά τη διάρκεια μιας θεραπευτικής συνεδρίας, έχει και για τους δύο, θεραπευόμενο και συνοδό, μειονεκτήματα:
Α. Δεν συγκεντρωνόμαστε επαρκώς στη θεραπεία. Μπορεί να παραμελούμε, το σχέδιο δράσης που είχαμε αρχικά, παρασυρόμενοι από τη συζήτηση, ή να εμμένουμε σ’ ένα σχέδιο που δεν ωφελεί, καθώς δεν αφουγκραζόμαστε την απόκριση του σώματος.
Β. Ο θεραπευόμενος δεν συγκεντρώνεται επαρκώς στο σώμα του, αποφεύγει να συμμετέχει σαν άμεσα ενδιαφερόμενος στη θεραπεία του, ακυρώνοντας τα όποια οφέλη και διαιωνίζοντας το πρόβλημά του. Όπως είπαμε και παραπάνω, ο οργανισμός προειδοποιεί όταν κάνουμε πράγματα εναντίον του, στην αρχή με ήπιο τρόπο και όσο τον αγνοούμε ή κωφεύουμε, με όλο και πιο έντονο.
Λίγο πριν το τέλος της συνεδρίας, ενημερώνουμε νοητά το σώμα με το οποίο εργαζόμαστε ότι σε λίγο θα αποχωρήσουμε. Αυτό το κάνουμε, επειδή όταν το σώμα δώσει την άδεια και βεβαιωθεί ότι εισπράττει γνήσια φροντίδα και προστασία, αφήνεται σ’ αυτή, αποσύρει το «στρατιώτη», τον ενεργειακό του φύλακα (το κομμάτι του ενεργειακού του σώματος που αγρυπνεί για την προειδοποίηση του οργανισμού για κάθε κίνδυνο) δηλαδή, και ξοδεύει την ενέργεια αυτή στην αυτοθεραπεία του.
Ενημερώνοντας το σώμα ότι πρόκειται να αποσυρθούμε, επανενεργοποιεί σταδιακά την προστασία του κι όχι απότομα, όπως αν δεν το προειδοποιήσουμε. Αυτή η τακτική είναι πολύ φιλάνθρωπη, διατηρεί τα οφέλη της θεραπείας και αυξάνει την εμπιστοσύνη του σώματος του θεραπευόμενου, απέναντι στο συνοδό θεραπείας, γιατί ξέρει ότι δεν θα το εγκαταλείψει ξαφνικά, αφήνοντάς το εκτεθειμένο σε πιθανούς κινδύνους. Αυτό είναι σημαντικό για τις επόμενες συνεδρίες, επειδή θα χρειάζεται όλο και λιγότερος χρόνος, για να αφεθεί το σώμα με εμπιστοσύνη στα χέρια του συνοδού, χρόνος που θα κερδηθεί για τη θεραπεία.
Όταν η θεραπεία ολοκληρωθεί, ζητάμε από το θεραπευόμενο να μείνει λίγο με τα μάτια κλειστά, να εισπνεύσει 2-3 φορές βαθειά, τόσο, που να νοιώσει την αναπνοή του να φτάνει ως τα δάχτυλα των ποδιών του. Ταυτόχρονα, ολοκληρώνουμε την τεχνική μας, αποχαιρετούμε το σώμα νοερά, και καλούμε τον θεραπευόμενό μας, όταν νοιώσει έτοιμος να ανοίξει τα μάτια του. Μέχρι να συμβεί αυτό, μένουμε με ησυχία δίπλα του.
Το σώμα χρειάζεται μερικά λεπτά, μέχρι να μπει πάλι σε πλήρη εγρήγορση. Αν αποσυρθούμε πριν ο θεραπευόμενός μας φτάσει σε πλήρη συνείδηση, το σώμα, αλλά και ο νους, θα βιώσει ένα κενό, μια απουσία που θα ερμηνευθεί σαν έλλειμμα ασφάλειας, αυτό θα ακολουθηθεί από μια ανησυχία για την υπομονή και τις αγνές προθέσεις μας, όσον αφορά την προσφορά μας στη θεραπεία και το τελικό αποτέλεσμα θα είναι, το σώμα να κλειδώσει λίγο ή πολύ, απέναντί μας. Οι επόμενες συνεδρίες θα είναι δυσκολότερες και πιο ρηχές και δεν θ’ αργήσει ο θεραπευόμενος να διακόψει μια θεραπευτική διαδικασία, που μόνο θεραπευτική δεν θα είναι, τελικά.
Αφού λοιπόν ο θεραπευόμενός μας έρθει σε πλήρη συνείδηση κι ανοίξει τα μάτια του, μπορούμε να τον ενθαρρύνουμε να μιλήσει για την εμπειρία του, αν το επιθυμεί. Στην περίπτωση αυτή, ας μην αφήνουμε τη συζήτηση να πλατειάσει. Μέχρι 15 λεπτά είναι αρκετό, ώστε να έχει κίνητρο να σκεφθεί και μόνος του μετά.
Αν θελήσει να σηκωθεί, τον καθοδηγούμε ώστε να σηκωθεί αργά , όχι απότομα, χωρίς να δώσει ένταση στους μύες. Αν είναι ξαπλωμένος, τον καθοδηγούμε να γυρίσει στο πλάι, να στηριχθεί στον αγκώνα που είναι χαμηλότερα στο κρεβάτι και να βοηθήσει το σώμα να σηκωθεί, με τη βοήθεια και του άλλου χεριού. Έτσι διατηρείται η χαλαρή κατάσταση των μυών. Απότομο σήκωμα, μπορεί να ξαναφέρει το σώμα σε κατάσταση έντασης και να μειωθούν τα οφέλη της θεραπευτικής συνεδρίας.
Για σας, το συνοδό θεραπείας, η συνεδρία ολοκληρώνεται αφού φύγετε ή φύγει ο θεραπευόμενος. Τότε καταγράφετε τις παρατηρήσεις και τα αποτελέσματα, όπως τα είδατε εσείς και όπως τα είδε εκείνος σ’ αυτή τη συνεδρία και σχεδιάζετε την επόμενη. Γράφετε κάτω από τις παρατηρήσεις σας την πρόοδο που διαπιστώσατε προς την επίτευξη του στόχου της θεραπείας και προς ποιά κατεύθυνση θα πρέπει να εργαστείτε στην επόμενη συνεδρία, σύμφωνα με τις ενδείξεις αυτής, ώστε να έρθετε πιο κοντά στο στόχο σας. Σημειώνετε επίσης, τι πρέπει να μάθετε στο μεταξύ, ώστε να είστε αποτελεσματικότεροι στην επόμενη συνεδρία.
Για σας το συνοδό, η συνεδρία τελειώνει εδώ. Δώστε στον εαυτό σας 15-20 λεπτά ανάπαυλας, ώστε να χαλαρώσετε και να ξεκουραστείτε, πριν οδηγήσετε ή πριν ετοιμαστείτε να υποδεχθείτε τον επόμενο πελάτη- ασθενή σας.
Για σας τους θεραπευόμενους:
Όταν ο συνοδός θεραπείας φύγει, ή εσείς φύγετε από το χώρο συνάντησης, καλό είναι να παραχωρήσετε στον εαυτό σας λίγα λεπτά ησυχίας, να αναλογιστείτε τις πληροφορίες που σας έδωσε το σώμα σας με τη βοήθεια του συνοδού σας, να δείτε τα λάθη και τις παραλείψεις που οδήγησαν το σώμα σας να υποφέρει και να σχεδιάσετε το δρόμο της επιστροφής. Είναι η ώρα ν’ αποφασίσετε, ή να επιβεβαιώσετε για άλλη μια φορά στον εαυτό σας την απόφαση να υπάρξει δρόμος και τρόπος επιστροφής στην υγεία.
Είναι πολύ ΚΑΚΗ ιδέα να βάλετε τηλεόραση, ή να οδηγήσετε μεγάλη απόσταση, ή με το στεροεοφωνικό τέρμα, ή να εμπλακείτε σε συζητήσεις ή διαφωνίες, μετά από μια θεραπευτική συνεδρία. Το αποτέλεσμα δεν θα είναι το προσδοκώμενο, εκτός αν αυτό που θέλετε, είναι να κοροϊδέψετε τον εαυτό σας ή την οικογένειά σας, ή και τους δύο, ότι κάνετε ό,τι μπορείτε για να θεραπευτείτε, ώστε να μη νοιώθετε τύψεις που σας βολεύει που αρρωστήσατε, ή που επιθυμείτε να τερματίσετε τη ζωή σας στη γη.
Η καλύτερη συνέχεια μετά από μια συνεδρία, είναι λίγη ώρα ησυχίας, ένα ντους ή μπάνιο και αφού οι σκέψεις και ο σχεδιασμός της συνέχειας τελειώσουν, λίγος ύπνος για επαναδιευθέτηση του υποσυνείδητου και του συνειδητού νου.
Καλό είναι, καθεμιά από τις επόμενες μέρες να κρατάτε λίγες στιγμές ησυχίας για τον εαυτό σας και να προβαίνετε καθημερινά δράσεις, που εξυπηρετούν το σχέδιό σας για τη θεραπεία.
Η θεραπευτική διαδικασία, συνεχίζει να λειτουργεί και μετά την αποχώρηση του συνοδού θεραπείας και συχνά, ενισχύεται κατά την απουσία του, εφόσον ο θεραπευόμενος επιλέξει να χρησιμοποιήσει τις γνώσεις και τα εργαλεία χειρισμού, που έλαβε κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίας. Ο συνοδός είναι εκεί για να σας μάθει τεχνικές, να σας ενθαρρύνει και να σας σπρώχνει λίγο πιο μπροστά, στο δρόμο της θεραπείας σας. Στο χέρι σας είναι το πόσο θα αξιοποιήσετε αυτά που σας προσφέρει ώστε να τρέξετε την υπόθεσή σας. Γιατί αυτή είναι δική σας υπόθεση. Εσείς, στην ουσία, κάνετε τη θεραπεία σας. Εκείνος είναι ο συνοδός, ο συνοδοιπόρος σας στον αγώνα σας αυτό, αυτός που θα σας δώσει νέα εργαλεία θεραπείας, αυτός που θα σας ενθαρρύνει όταν θα νοιώθετε απογοήτευση, που θα σας διορθώσει όπου χρειαστεί, που θα χαρεί μαζί σας τη νίκη σας και που θα σας δείξει πώς θα «κλειδώσετε», πώς θα εδραιώσετε τη νίκη αυτή, φροντίζοντας τα απλά καθημερινά πράγματα, σκέψεις , συνήθειές σας, ώστε να είστε υγιείς.
Δεν είναι ο θεραπευτής σας, αυτός που εσείς θα ξαπλώσετε μπροστά του κι εκείνος θα εφαρμόσει τη θεραπεία ερήμην σας. Αν η θεραπεία δεν πετυχαίνει, δεν φταίει μόνο αυτός. Εσείς έχετε το γενικό πρόσταγμα και πάνω από το μισό της ευθύνης, επίσης. Συνεργαστείτε μαζί του σαν άνθρωπος με άνθρωπο, για να πετύχετε τον σκοπό σας. Μην τον βλέπετε σα θεό. Δεν είναι.
Εύχομαι σε όλους μας να έχουμε καλή υγεία και αποτελεσματικές και γρήγορες θεραπείες, όταν χρειαστεί.
Γιάννα Ρουσοδήμου
Φαρμακοποιός – Σύμβουλος φυσικής υγείας
