- Πόσο ελεύθεροι είμαστε να αποφασίζουμε για τον εαυτό μας;
- Κι αν είμαστε ελεύθεροι, τι πραγματικά μας εμποδίζει να φτάνουμε στα όνειρα, στους στόχους μας;
Η έννοια της ελευθερίας, είναι καλά κρυμμένη, κάτω από την ερμηνεία που δίνει ο καθένας μας γι’ αυτή.
Αντικειμενικά, η ελευθερία, ταυτίζεται με την έννοια της βούλησης. Θέλω, βούλομαι να είμαι έτσι και μπορώ να είμαι έτσι. Θέλω, βούλομαι να δράσω αλλιώς και μπορώ να δράσω αλλιώς.
Ετυμολογικά, η λέξη «ελευθερία» σημαίνει «να πηγαίνει κάποιος εκεί όπου αγαπά/ όπου επιθυμεί».
Ελευθερία λοιπόν, είναι το να πράττεις ό,τι γεννά αγάπη μέσα σου, ό,τι δηλαδή σε φωτίζει και σε κάνει να φωτίζεις,
Η ελευθερία, είναι η ίδια η ανακάλυψη του μεγαλειώδους σου εαυτού, αυτού του εαυτού που δεν επιτρέπει σε καθέναν να του πει ποιός είναι, γιατί ξέρει ποιός είναι και δεν επιτρέπει σε κανέναν να του επιβάλλει πού να πάει, γιατί ξέρει πού θέλει να πάει.
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΕΙΝΑΙ Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΑΣ
Είναι η δύναμή μας, μέσα μας. Γεννηθήκαμε ελεύθεροι. Είχαμε πλήρη αντίληψη της μοναδικότητάς μας. Δεν αναγνωρίζαμε κάποιο περιορισμό στις δυνατότητές μας.
Θα έχετε παρατηρήσει, ότι τα νεογέννητα προκαλούν κάθε στιγμή τις δυνατότητές τους ρισκάροντας, προσπαθώντας να κατανοήσουν το σώμα τους και να το διαχειριστούν. Ανάλογα, δοκιμάζουν και τη συναισθηματική, τη λεκτική και γενικότερα, την ενεργειακή επιρροή τους στο περιβάλλον τους.
Είναι πολύ ευτυχισμένα, μέχρι να φυτέψουμε μέσα τους την αίσθηση του κινδύνου και των περιορισμών της ύλης, συγκρατώντας τα, με το να τους δημιουργούμε φόβους και ανασφάλειες για τις ικανότητές τους. Αυτό συντελείται σε κάθε οικογένεια, σε κάθε κοινωνία, απ’ άκρη σ’ άκρη σ’ όλη τη Γη. Συντελείται επίσης, συχνά εντονότερα, σε επιμέρους κοινωνικές ομάδες, είτε θρησκευτικές, είτε φιλοσοφικές, είτε φυλετικές.
Η διαπαιδαγώγηση από τους γονείς, τους δασκάλους, την κοινωνία, υποτίθεται ότι στοχεύει, στο να γνωρίσει στην ψυχή το πώς λειτουργεί ο υλικός κόσμος, στον οποίο μπαίνει με το ένδυμα του σώματος. Παράλληλα, χωρίς να το επισημαίνει, ούτε φυσικά να το διαφημίζει, δημιουργεί τις αναμονές στην σκέψη και στο συναίσθημα του νέου ανθρώπου, ώστε να συνδεθεί στη συνέχεια ένα χαλινάρι σωματικό, νοητικό, ή συναισθηματικό.
Γιατί όμως; Γιατί ξοδεύεται τόσος χρόνος και τόση ενέργεια, για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την χαλιναγώγηση της ελευθερίας ενός ανθρώπου;
ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΧΑΛΙΝΑΡΙΑ
Γιατί θεωρείται τελικά, απαραίτητο να τεθεί οποιοδήποτε χαλινάρι στο ανθρώπινο όν, ένα όν κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση Θεού;
Γιατί οι θεϊκές ιδιότητες του νεο-αφιχθέντος ανθρώπου, χρειάζεται να υποστούν οποιαδήποτε αλλαγή, ώστε να τον καταστήσουν ικανό να λειτουργήσει σ’ αυτόν τον κόσμο;
Μήπως η ζωή στη Γη απαιτεί περισσότερα, από το να έχει κανείς μια κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση Θεού, φύση;
Ή συμβαίνει κάτι άλλο;
Έχουμε μια τάση, να μην εμπιστευόμαστε την ελευθερία, ως ασφαλή ιδιότητα της ανθρώπινης φύσης. Η ελευθερία, που ερμηνεύεται εσφαλμένα ως καταπάτηση κάθε ορίου, φαίνεται να προδιαθέτει προς μια ζωή, κοινωνικά μη αρμονική.
Ο γονιός, προσπαθεί να εξασφαλίσει ότι το παιδί του θα συντονιστεί καλά με τις αρχές της κοινωνίας που ζει. Αυτό του αρκεί, για να βεβαιωθεί, ότι του πρόσφερε τα σωστά εφόδια για μια πετυχημένη ζωή.
Επίσης, η ανασφάλεια του μέλλοντος, επιβάλλει στο γονιό να δημιουργήσει έναν βαθύ συναισθηματικό σύνδεσμο με το παιδί του, τέτοιον, που να του προσφέρει ασφάλεια και φροντίδα στην γεροντική του ηλικία. Αν αυτός ο δεσμός φτάσει μέχρι σιδηρά δεσμά, δεν τον πολυαπασχολεί. Συχνά, μπορεί να το θεωρεί ίσως και ευλογία, αφού έτσι σιγουρεύει την επιρροή του πάνω στο παιδί.
Το κοινωνικό σύστημα από την άλλη, για να εξυπηρετηθεί πρέπει να φροντίσει, ώστε ο άνθρωπος μέχρι να ενηλικιωθεί, να έχει γίνει πλήρως δεκτικός στο να υπηρετήσει το υφιστάμενο κοινωνικό μοντέλο χωρίς πολλές πολλές ερωτήσεις, ή αντιρρήσεις. Αναλόγως, δρουν και οι επιμέρους ομάδες, προς εξυπηρέτηση και προστασία των συμφερόντων τους.
Και μέσα σ’ όλες αυτές τις επιρροές, εσύ ως παιδί και αργότερα ως ενήλικας, πρέπει να βρεις τον εαυτό σου.
- Να βρεις το ποιός είσαι, όχι ποιός σου λένε ότι είσαι.
- Να βρεις ποιές είναι πραγματικά οι δικές σου σκέψεις, ξεχωρίζοντάς τες από αυτές που σου υποβλήθηκαν.
- Να βρεις τι πραγματικά θέλεις, όχι τι πρέπει να θέλεις.
- Να ανακαλύψεις το δικό σου όνειρο, ανάμεσα στα όνειρα που σου υπέβαλαν οι γονείς, οι δάσκαλοι, οι προϊστάμενοι, η κοινωνία.
- Να θέσεις το δικό σου στόχο, αυτόν που θα κάνει τη ζωή σου να αξίζει.
Αυτόν, που θα σε κάνει να ξυπνάς κάθε πρωί με λαχτάρα, για να συνεχίζεις την πορεία σου προς αυτόν.
Αυτόν, που θα σε κάνει να χαμογελάς σε κάθε σου βήμα, επιλέγοντας να συγκεντρώνεις το βλέμμα σου μπροστά, μακριά, στο φως κι όχι στο σκοτάδι που μπορεί να κάνει τα γόνατά σου να λυγίζουν στο χώμα.
Αυτόν που θα σε κάνει να συνεχίζεις, χωρίς να νιώθεις κούραση μετά από πολλές ώρες εργασίας.
Αυτόν που θα σου δίνει τη δύναμη να δεσμεύεσαι πως ό,τι κι αν γίνει, εσύ θα συνεχίζεις να προχωράς.
Αυτόν που θα σε κάνει να μην φοβάσαι αν αποτύχεις. Που θα σου δίνει το κουράγιο να αναλύεις και να αξιοποιείς την αποτυχία σου, μετατρέποντάς την σε σκαλί που θα σε ανεβάσει πιο ψηλά.
Πώς θα βρεις τον αληθινό σου εαυτό και το δικό σου όνειρο;
Πώς θα ξεκαθαρίσεις, πώς θα ορίσεις ποιός είσαι και τι θέλεις;
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Αν δε νιώθεις ελεύθερος, αλλά θέλεις να επιστρέψεις τη ζωή σου στην ελεύθερη, θεϊκή της ταυτότητα, είναι καλό να μην περιμένεις πότε θα σου προσφερθεί η ευκαιρία. Είναι προτιμότερο να δημιουργήσεις μία μόνος σου, για τον εαυτό σου. Και μάλιστα, να τη δημιουργήσεις σήμερα, όχι την επόμενη Δευτέρα, τον επόμενο μήνα, ή τον επόμενο χρόνο.
Πώς;
Ξεκινώντας με την αναγνώριση του εαυτού σου, της ταυτότητάς σου. Να ξεκινήσεις μια έρευνα μέσα σου και έξω σου, να βρεις ποιός αληθινά είσαι.
Δες τον εαυτό σου στον καθρέφτη. Παρατήρησέ τον με προσοχή, από πάνω ως κάτω. Τον γνωρίζεις αυτόν τον άνθρωπο; Αυτός εκεί που βλέπεις, είναι αυτός που νιώθεις μέσα σου;
Το βλέμμα αυτού του ανθρώπου στον καθρέφτη, είναι το βλέμμα της δικής σου ψυχής; Είναι το βλέμμα σου;
Το χαμόγελο που βλέπεις σ’ αυτόν τον άνθρωπο, είναι το πραγματικό σου χαμόγελο; Ή δε χαμογελάς καθόλου;
Αν τόση ώρα στέκεσαι μπροστά σου και μετράς τις ατέλειές σου, δεν είσαι στο σωστό δρόμο, να ξέρεις. Αν τον παρατηρείς για να τον επικρίνεις, ή να τον τρομοκρατήσεις αργότερα, το πιθανότερο είναι να το αντιλαμβάνεται, οπότε θα προσπαθήσει να σου κρυφτεί.
Ίσως ήδη να σου κρύβεται, αν το’ χεις ξανακάνει, αναγκάζοντάς σε να φοράς ρούχα που δε σου ταιριάζουν, να φτιάχνεις βαρύ μακιγιάζ που κρύβει το πραγματικό σου πρόσωπο, να συμπεριφέρεσαι με τρόπο άσχετο με το πώς πραγματικά αισθάνεσαι.
Αν κοιτάζοντάς σε τώρα διακρίνεις κάτι απ’ αυτά, σκέψου αν θες να συνεχίσεις έτσι. Αν θες να μείνεις στην ψευδαίσθησή σου και πόσο ευτυχισμένος/η είσαι μέσα σ’ αυτή;
Αν όμως δεν ευτυχείς έτσι όπως είσαι τώρα, αναρωτήσου τι θα ήθελες να αλλάξεις.
Όχι, δεν πρόκειται να σου πω εγώ, τι να αλλάξεις. Ούτε να επιτρέψεις σε κανέναν να σου πει. Μόνος σου θα πρέπει να το βρεις. Αλλιώς, πάλι κάποιου άλλου την δοξασία θα αναπαράγεις. Οπότε, δεν άλλαξες κάτι. Απλώς αλλάζεις αναμορφωτή. Ποιό το όφελος; Τον εαυτό σου πώς θα τον βρεις;
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
Γιαννούλα Ρουσοδήμου
Φαρμακοποιός- Holistic Life Coach
